Trapped dreams must die.

πρέπει κάπου να το πω.
 
Έκλαψα στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων. μην ρώτησεις, δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν κατέβηκαν οι πολλές μαίρυ πόππινς και νίκησαν τους εφιάλτες έκλαψα ακόμη πιο πολύ. 

Το καλό νίκησε το κακό, και ΄γω ήθελα να ήμουν παιδάκι.

Decisions are made by those who show up.

Ώρες ώρες με κατηγορώ για το ότι ενώ υπάρχουν τόσα πολλά προβλήματα αυτή τη στιγμή που μας αφορούν όλους (βλ. "κρίση" κ.λπ) εγώ εδώ ασχολούμαι με τα δικά μου, ασήμαντα θεμάτα, μεγαλοποιώντας τα όσο το νιώθω.
Ένώ λοιπόν έξω από το ηλεκτρονικό μου ξέσπασμα ασχολούμαι αρκετά - συζητώντας και μαθαίνοντας - με την όποια επικαιρότητα εντός και εκτός συνόρων, εδώ τίποτα.

Φρίττω με τις ειδήσεις, εδώ θα γράψω και πάλι κάτι αόριστο και προσωπικό. Πάλι αυτό κάνω. Για ΄μενα γράφω. Όχι για εμάς. Για ΄μένα .

Kάθε μου φράση είναι μια μικρή εξομολόγηση.

Δεν φαίνεται να το καταλαβαίνεις. Δεν φαίνεται να δίνεις σημασία. Κι εγώ δίνω τόση. Ακόμη και στα ασήμαντα πράγματα. Εσύ κρύβεσαι. Εγώ σε ψάχνω. Είσαι ποτε ειλικρινής ή άδικα παιδεύομαι ? ..

Σε βλέπω στο ποτήρι μου

Ζαλίζομαι. Νομίζω πως το ταξίδι πρέπει να τελειώσει εδώ. Πονάω.

Eίναι σαν να μην πιστεύει ο άλλος ότι μπορείς να στενοχωριέσαι.

Όχι σαν. Προφανώς έτσι είναι. Και αυτή τη στιγμή είμαι χάλια. Από τη μία γιατί χαιρόμουν σαν την ηλίθια, από την άλλη από μια συμπεριφορά που με μειώνει συνεχώς, κ από το γεγονός ότι η είκονα που έχει κάποιος για ΄μένα είναι εκείνης που δεν λυπάται, που δεν κλαίει.

Και γιατί ....
Δεν έχει σημασία. Δεν μπορώ άλλο. Δεν μπορώ. Πονάω.
Λίγη προσοχή θέλω. Μια συμπεριφορά που δείχνει τρυφερότητα κάθε μέρα. Μια που κάνει εξαιρέσεις και φροντίζει να μου γίνεται εμφανές ότι όντως σημαίνω κάτι.

Είπα ότι δεν μπορώ άλλο? Το ποτήρι ξεχυλίζει από λεπτό σε λεπτό. Θέλω να εξαφανιστώ αυτή τη στιγμή. 

Γειά.

Τα γυαλιά μου ήταν θολά σε αυτόν τον αποχαιρετισμό. Δεν είδα κανένα πρόσωπο. Ένιωσα όμως μια συγκίνηση στον αέρα. Η στιγμή που εκτιμάς ότι κάποιος νοιάζεται .

Eίμαι σε μια διαρκή αγωνία .

Αγαπάω. Αλλά φτάνει το να αγαπάς? Έχω ανάγκη μια σιγουριά που δεν μου προσφέρεται. Είμαι σίγουρη για τα χειρότερα, αλλά όχι προετοιμασμένη κατάλληλα.

Η ψυχή μου πασχίζει να ξεφύγει από τον ρόλο του χαζού.
Μα τι να κάνω. Τι να κάνω? Τι να κάνω?


Τι να κάνω? ..

Mαύρο

Νιώθω σκατά ακόμη κ την ώρα που ξυπνάω. Το καλοκαίρι μου φέρνει πάντα θλίψη .