Fire, I'll take you to burn

Δεν λυπάμαι που ήρθαν έτσι τα πράγματα. Έπρεπε να είχα γνωρίσει αυτό το άτομο πριν από 'σενα. Αλλά τότε από την άλλη δεν θα το εκτιμούσα. Γιατί τώρα ξεστομίζω λέξεις που σε εσένα δεν τολμούσα. Γιατί δεν ήθελες. Και από τη μία νιώθω σαν να πήρα εκδίκηση. Ίσως δεν είναι σωστό, αλλά κάτι μου λέει πως το άξιζες. Γιατί ποτέ δεν προσπάθησες αρκετά.

Changes.

Kαι κάπως έτσι φαίνεται να έχουν αλλάξει όλα. Προς το καλύτερο. Κι όμως δεν με αφήνω να χαρώ.

Mία αποτυχημένη παραίτηση .

Και έτσι ξαφνικά δεν με αφήνουν οι συνθήκες να παραιτηθώ. Νιώθω ότι τα αφησα όλα πίσω μου και νιώθω ωραία. Που και που και για λίγο, αλλά νιώθω καλά. Και καλύτερα και με τον εαυτό μου ίσως. Μάλλον δεν έκανα εγώ κάτι για αυτό, και ίσως πρέπει να μάθω να εκτιμάω και το τι μου προσφέρουν οι άλλοι. Όταν μου περάσει η καψυποψία βέβαια. Εκείνη είναι που δεν με αφήνει να πιστέψω και σε άλλα πράγματα, πιο ωραία, πιο σπάνια, πιο αληθινά.

?

Mακάρι να μπορούσα να καταλάβω τι συμβαίνει.

'Oλα είναι εν τάξει.

Ίσως. Δεν ξέρω. Ποιός ξέρει. Καμιά φορά λέω να τα παρατήσω,αλλά πάντα κάτι με κρατάει στην αρχή, και ξανά τα ίδια. Ίσως έχω παρατήσει την ίδια την προσπάθεια για προσπάθεια και όλα μου φαίνονται βουνό. Ίσως και να προσπαθώ και να μην το καταλαβαίνω. Ίσως δεν ισχύει τίποτα από αυτά. Ίσως κάποτε να με καταλάβω. Μπορεί να βοηθήσει. Λίγο. Για λίγο. Κάποια στιγμή.

It is easier to stay out than get out.

Είναι μερικές καταστάσεις που δεν μπορείς να τις εξηγήσεις ακόμη και στα πιο κοντινά σου πρόσωπα. Όταν τα λόγια δεν αρκούν, αναλαμβάνουν οι πράξεις. Αλλά πάλι υπάρχει ένα μελανό σημείο εδώ. Τι πράξεις? Και πώς?  ..Και είδα ξαφνικά το ιδανικό εγώ σου, ή μάλλον αυτό που θα ήθελα να είσαι, και κατάλαβα πως και οι πράξεις δεν αποσκοπούν σε κάτι, όταν αυτό το κάτι είναι αδύνατο. Γιατί πέρα από το δεν θέλω, υπάρχει το δεν μπορώ. Ή μάλλον το δεν μπόρεσα ποτέ. Και είναι κρίμα, γιατί είμαι ήδη μακριά και εσύ δεν κατάλαβες ποτέ.

H μέρα είναι άδεια.

Νιώθω την ήττα.

New Home .

Καινούργιος τόπος διαμονής. Περιμένα να νιώθω όσο πιο νοσταλγικά γίνεται για αυτά που άφησα πίσω. Κι όμως, το μόνο που νιώθω είναι πλήξη. Αναρωτιέμαι αν θα βρω ένα καινούργιο ενδιαφέρον εδώ. Ή ένα μέρος που να ξυπνά μόνο ευχάριστα συναισθήματα. Προσπαθώ να κοιμηθώ για να περάσει η ώρα γρηγορότερα. Αλλά δεν τα καταφέρνω. Ο ίδιος μου ο εαυτός με προδίδει. Ή με προστατεύει.