Till morning fair

Mια σταγόνα νερό που έπεσε πάνω στο χέρι μου και μια κοιμισμένη φωνή να μου μιλάει σχεδόν αδιάφορα. Αυτή ήταν η καλημέρα που μου είπαν σήμερα.


Αλήθεια, γιατί δεν λέει κανείς "καλημέρα" πια?

Νεύρα. Και τα νέυρα έχουν ως συνέπεια τον εκνευρισμό των άλλων. Και τον δικό σου. Φαύλος κύκλος, μέχρι να υποχωρήσεις . Συγκρατούμαι να μην σαρκάσω, αλλά μερικές φορές απλά η πρόκληση είναι πιο μεγάλη απ' ό,τι αντέχει η συνείδηση μου. Θεωρώ τον σαρκασμό μορφή άμυνας αλλά και επίθεσης ταυτόχρονα. Εσύ απλά το λες κακία. Εγώ γρήγορη σκέψη. Μια έξυπνη κακία, αν θες.




Υ.Γ : εγώ καλημέρα λέω όλη τη μέρα. όταν έχει φως .

A House Is Not A Home .

Σπίτι δεν είναι μόνο τα γνώριμα σου μέρη. Είναι κυρίως οι γνώριμοι σε 'σένα άνθρωποι, εκείνοι που σε αγαπούν και σε προστατεύουν, έστω και αν κάποιες φορές δεν το δείχνουν σωστά. Είναι εκείνοι που όταν τους βλέπεις και φεύγουν για καιρό μετά, δεν σου λέιπουν ως άτομα, αλλά ως συναίσθημα.


..Εκείνη η αίσθηση ότι είσαι ασφαλής .

I have a dream -

Mερικές φορές πιστεύω σε ένα καλύτερο κόσμο. - (Ψέμα) - . Πιστέυω σε ένα καλύτερο κόσμο.

Είχα πάντα αυξημένη την αίσθηση του δικαίου, του σωστού, του λογικού, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι ήμουν πάντα δίκαιη ή λογική σε αυτά που έκανα . Κι όμως, πιστεύω πως υπάρχει η κοινή λογική, υπάρχει η δυνατότητα κάποια στιγμή να σταματήσουμε (και μιλάω με την εδώ εικόνα) να χωριζόμαστε σε χρώματα,ιδεολογίες στα πράγματα που έχουν σημασία.


Πιστεύω πως ο καθένας ξέρει που έχει το λάθος, ή την υπερβολή. Μένει να το παραδεχτούμε.

Δεν έχει σχέση με την ιδιαίτερη άποψη του καθενός, κάποιες φορές τα πράγματα έχουν κοινούς παράγοντες.


Πιστεύω ότι υπάρχουν κοινά σημεία. Και πιστεύω ότι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Όχι να αλλάξουμε τα πιστεύω μας. Αλλά να αφήσουμε στην άκρη το κόλλημα/συμφέρον/ψέμα μας.


Σε μερικές καταστάσεις έστω ξέρουμε αλλά δεν παραδεχόμαστε. Φυσικά ο καθένας είναι ξεχωριστή οντότητα, αλλά ο καθένας μας έχει και συνείδηση.


Και όσο ξέρουμε τι σημαίνει η λέξη, ξέρουμε και πολύ καλά τι κάνουμε και τι όχι .

Midnight Sun .

O ήχος μετάλλου που τσακίζεται να συνοδέυει όλα σου τα πρωινά. Και να σ'αρεσει .
Γιατί έχει κάτι το μεθυστικό.

Ανοίγεις τα παράθυρα για λίγο φως, φοβάσαι όμως μην σε δουν. Γιατί το μέσα διαφέρει πολύ από το έξω . Πολύ .

Αφού ετοιμαστείς κατάλληλα μπορείς να ανοίξεις τη πόρτα. Και να βγεις έξω . Όσο μπορείς .

Eίναι σαν να σχεδιάστηκα να βασανίζομαι.

Μερικές φορές. Δεν μπορώ να γίνω υπερβολική, αλλά όντως πάντα κάτι συμβαίνει. Και δεν χρειάζεται να είναι το γεγονός που θα σημαδέψει τη ζωή σου, αλλά απλά η πραγματικότητα του ότι όλα γύρω σου σαπίζουν .

Έτσι το νιώθω τώρα, και μάλλον γιατί για μία από τις ελάχιστες φορές είπα ότι όλα είναι εντάξει.
Δεν είναι όμως .
Και σε ποιόν να το πω? Σε 'σενα που μου υπενθυμίζεις ότι είμαι σε ένα νέο μέρος μόνη μου, σε 'σενα που δεν σε νοιάζει , ή σε κάποιον που μπορεί να τον ανησυχήσω?


Καλύτερα έτσι. Να μην απασχολώ κανέναν. - ψέμα -

Run Lola Run

Όλα βαίνουν καλώς. Ίσως δηλαδή. Βγήκα και αποφασιστικά από το σπίτι σήμερα. Είναι που εδώ βραδυάζει αργότερα και ο ήλιος - όπως και να το κάνεις - , σου φέρνει ένα μικρό χαμόγελο .


Αυτές τις μέρες δεν έκανα τίποτα. Τρέχω να προλάβω αυτά που χάνω. Όλα είναι μπροστά μας ακόμη . Γιατί τίποτα δεν χάνεται αν δεν προσπαθήσεις αρκετά να φύγει .
Πάντα κάτι θα μένει . *κλισέ ξανά* .




Υ.Γ : είναι μέρες που αναρωτιέμαι αν μπορεί κανείς να αποδεχτεί -χωρίς κουβέντα- το ποιός είσαι .

Blue Is The Color .

Μου αρέσει το μπλέ. Πάντα μ'αρεσε. Και θυμήθηκα και άρχισα να κλαίω .

Δεν ξέρω γιατί. Δεν νιώθω το γιατί. Μόνο παράπονο.






-Και βγάζω εκείνο το μπλε (της θάλασσας) σημειωματάριο από το συρτάρι, κι όμως ακόμη δεν μπορώ να γράψω. Φοβάμαι ότι θα χαλάσω το μόνο ξεκάθαρο πράγμα που έχω από 'σένα.

Oh! the good times when we were so unhappy.

- Πώς να κρυφτείς από το παρελθόν ;
  Και αν υποθέσουμε ότι τα καταφέρνεις ..






- Πώς θα κρυφτείς από το παρελθόν του άλλου ;