Σε ξέρω.
Ήσουν εκέι όταν κοιμόμουν.Ήσουν εκεί όταν ξύπνησα.Όταν συνειδητοποιήσα.
Ήσουν εκεί όταν ξαναχαμογέλασα,όταν θυμήθηκα,όταν ξέχασα,όταν ευχήθηκα και ήλπισα.
Ήσουν εκεί όταν ανοίχτηκα,όταν χάρηκα,όταν σε απέκτησα,όταν σε έχασα.
Ήσουν εκεί όταν γύρισα,όταν κατάλαβα πως δεν έιχα λόγο να το κάνω.
Ήσουν εκεί όταν θύμωσα,όταν ξέσπασα,όταν τρόμαξα,όταν έκλαψα.
Ήσουν εκεί όταν υποχώρησα,όταν συγχώρεσα,όταν ηρέμησα.
Ήσουν εκεί όταν σιώπησα,όταν ξαναπροσπάθησα.
Ήσουν εκεί όταν γέλασα,όταν πάτησα κάποια από τα "φοβάμαι" μου.
Ήσουν όμως εκεί?
Θα είσαι εκεί όταν σου πω όλα αυτά?
Δεν σε ξέρω.
ετσι συμβαινει τις περισσοτερες φορες,νομιζεις πως ξερεις τοσο καλα καποιον,πως ειναι εκει,ομως η απουσια του υποκλεπτει στιγμες παρουσιας και γνωση σου τοτε γινεται αμαθεια....
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερα.
ναι,και μάλλον "ξέρεις" το άτομο που έχεις φτιάξει εσύ,το δικό σου δημιούργημα,που απέχει πολύ από την πραγματικότητα ..
ΑπάντησηΔιαγραφή