Xωρίς εξηγήσεις .

Έτσι απλά.Να κάνεις ό,τι θες,να λες και να νιώθεις ό,τι θες.
Ωραία δεν θα ήταν?Κάθεσαι όμως και κοιτάζεις,περιμένεις,παρακολουθείς τους άλλους.

Κάθε φορά που κάνεις ένα βήμα μπροστά,οι άλλοι κάνουν άλλα δύο και σε προσπερνάνε.Ξεκινάς κάτι και το συνεχίζουν.

Ναι,νιώθεις μόνος σου.Μερικές φορές.Άλλες λες ότι δεν σε νοιάζει.Και μαγκιά σου.Πόσοι αντέχουν μόνοι άλλωστε?Χωρίς τα υποκατάστατα που όλοι ψάχνουμε?

Ίσως το επιδιώκεις κιόλας.Την ανεξαρτησία.Τη στασιμότητα.
Από ανασφάλεια?Μπορεί.Από χαρακτήρα?Επίσης.

Και μια ερώτηση.Γιατί δεν αφήνεις τους άλλους να περιμένουν μαζί σου?Χωρίς δεσμεύσεις,χωρίς πρέπει και θέλω,απλά,έτσι,να σου δίνεται η ψευδαίσθηση της συντροφιάς.Μήπως και πέρασει ο χρόνος πιο γρήγορα.


Τι περιμένεις?

Lucy in the Sky with Diamonds

Σε μεθάει η μουσική.Νιώθεις τις χορδές της κιθάρας που πάλλονται να κάνουν το ίδιο στα σωθικά σου.Είσαι σε έκσταση.Βλέπεις μπροστά σου σκηνές από ξεπεσμένους καλλιτέχνες να μεθούν,να μαστουρώνουν,να χάνονται.Αυτό θες να κάνεις και εσύ.Το προσπαθείς όμως,έχεις δίπλα σου ένα μπουκάλι με κάτι που περιέχει αλκοολ,έτσι για να λες ότι βυθίστηκες σε αυτή τη ψυχεδέλεια που όλοι θέλουμε να ζήσουμε αλλά ποτέ δεν μας βγαίνει.

Σκέφτεσαι.Σκέφτεσαι?Δεν ξέρεις καν.Μονάχα ακούς,εκείνο το σόλο,αυτή τη κιθάρα,να πονάει,να πονάς και 'συ μαζί,να ακούς,να ακούς...

..Tη φθηνότερη τελετή που υπάρχει.*

Συμπτώσεις,συμπτώσεις,συνέχεια περίεργα γεγονότα που συνδέονται και έχουν αρχίσει να με κάνουν να αμφιβάλλω για αυτά που πιστεύω.


Για τη ακρίβεια,δεν ξέρω αν πιστεύω σε τίποτα πια.


Δεν με ενδιαφέρει τίποτα,δεν ασχολούμαι με τίποτα,ένα τίποτα,τίποτα η λέξη που με γεμίζει τις τελευταίες μέρες.


Είναι σαν να βλέπεις τα πάντα γύρω σου να πεθαίνουν σιγά σιγά,να λιώνουν μέσ'τα χέρια σου και εσύ να προσπαθείς να κρατήσεις τη σκόνη,κι ας ξέρεις πως αυτό είναι αδύνατον.

Χάνεται η γύρω πραγματικότητα,χάνεται και η συνείδησή μου,ένα περίεργο συναίσθημα,σαν να πέφτεις σε λήθαργο και να μην ξέρεις καν αν θες να ξυπνήσεις.


*...ζήτησε ο Φράνσις Σκοτ Φιτζεραλντ για τη κηδεία του.Ίσως ήξερε κάτι παραπάνω και το θεώρησε άνευ σημασίας..

Εμείς ακόμη και την επίγεια αυτοκαταστροφή μας τη παρουσιάζουμε θεαματικά,γιατί,ίσως,τελικά, θέλουμε να ξυπνήσουμε.

M'αρέσει να βλέπω κάποιους που είναι αλλιώς.

Kάτι με τραβάει στο αλλιώτικο.Όχι πως μου αρέσει πάντα.Ίσως το σνομπάρω κιόλας.Ίσως ζηλεύω.Μερικές φορές μου φαίνεται γελοίο.


Aλλά και πάλι.Το διαφορετικό,είτε όμορφο έιτε άσχημο έιναι ενδιαφέρον.

Kοινότυπο,αλλά είναι καιρός να ξεφύγουμε από τη μάζα...

Kαι τελικά?

Τους ξέρω όλους,μα δεν με ξέρει κανείς.

Xαρμόσυνα νέα (?)

Δεν το πιστεύω ακόμη!
Κι όμως,3 λέξεις κ είδα τα 4 προηγούμενα χρόνια να περνούν από μπροστά μου τόσο γρήγορα.Χάθηκα,δεν ήξερα τι να κάνω,αλλά κατάλαβα ότι μόλις έιχα ακούσει αυτό που ήθελα τόσο καιρό.


Αυτά πριν μέρες.Τώρα αναρωτιέμαι.Πόσο κωμικοτραγικό είναι,να περιμένεις κάτι,και απλά να έρχεται,χμ,αργά.

....

Aν μπορώ να σ'αγαπάω?
Να σε νιώθω μπορώ καλύτερα..