Tα πάθη του κόσμου .

Μόνο για ΄σενα θα ήθελα να μην αισθάνομαι την ανάγκη να είναι ο οποιοσδήποτε κοντά μου. Δεν θα μπορέσω ποτέ να δω τα πράγματα με θετική ματιά. Δεν θα μπορέσω ποτέ να δεθώ χωρίς γιατί. Δεν θα μπορέσω ποτέ να πιστέψω τους ανθρώπους.

Θα ήθελα να σταματήσω να αισθάνομαι κάτι για τον άλλο. Αλλά δεν μπορώ. Και δεν νομίζω ότι θα μπορέσω. 

Η καρδιά μου είναι σαν πέτρα. Όχι ψυχρή. Βαριά .

Aνησυχώ.

ανησυχώ. ανησυχώ. ανησυχώ. ανησυχώ. ανησυχώ. ανησυχώ

βοήθεια

Γίνεται να στεναχωριέσαι τόσο

που να μην μπορείς να κλάψεις ;

Σου είπα ποτέ ότι φοβάμαι ;

Παλιά όλα έιχαν μια παράλογη λογική. Και μια απογοήτευση ίσως.

Πλέον φοβάμαι μην απογοητευτώ ξανά. Είμαι σε ένα μέρος που δεν ξέρω, σε έναν δρόμο που δεν ξέρω που πάει, που θα καταλήξει (αν καταλήξει ; ) και ιδού, η φρίκη .

Γιατί όσο και να αφήσεις τον ρομαντισμό να σε ξεγελάσει, ξέρεις πως υπάρχει κ η αρνητική πλευρά, η εξέλιξη που πάντα φοβάσαι και φαντάζεσαι και πάντα παλεύεις να απωθήσεις. Κούραζομαι να παλέυω με αυτό.

Έλα που όμως όποτε λέω να τα παρατήσω σκέφτομαι την αρχή .

'O,τι είναι να γίνει θα γίνει.

Ή όχι? Μήπως πρέπει να κάνεις ο ίδιος τη τελεταία κίνηση? Έχω την αίσθηση ότι ο βασιλιάς ήδη χάθηκε, αλλα συνεχίζουμε να παριστάνουμε ότι παίζουμε ..

Perfect Strangers.

Oι χορδές της κιθάρας σου να τυλίγουν ερωτικά τον λαιμό σου με νότες .


Αλλά ακόμη αναρωτιέμαι ποιός είσαι.

Aποφεύγω να ακούω μουσική τον τελευταίο καιρό.

Με κάνει χειρότερα. Ακούω μόνο όταν περπατάω, μήπως και προχωρήσω .

'Hρθα ως εδώ

και νομίζω ότι μείναμε αρκετά. Ίσως είναι η ώρα να κατέβω από το τρένο. Να δω πίσω στο μέρος που συναντήθηκαν τα μονοπάτια μας και να το ξεχάσω.


Πότε σταματάς το ταξίδι ?