Σου είπα ποτέ ότι φοβάμαι ;

Παλιά όλα έιχαν μια παράλογη λογική. Και μια απογοήτευση ίσως.

Πλέον φοβάμαι μην απογοητευτώ ξανά. Είμαι σε ένα μέρος που δεν ξέρω, σε έναν δρόμο που δεν ξέρω που πάει, που θα καταλήξει (αν καταλήξει ; ) και ιδού, η φρίκη .

Γιατί όσο και να αφήσεις τον ρομαντισμό να σε ξεγελάσει, ξέρεις πως υπάρχει κ η αρνητική πλευρά, η εξέλιξη που πάντα φοβάσαι και φαντάζεσαι και πάντα παλεύεις να απωθήσεις. Κούραζομαι να παλέυω με αυτό.

Έλα που όμως όποτε λέω να τα παρατήσω σκέφτομαι την αρχή .