I judge people by what they might be, — not are, nor will be.

Όταν δεν σε εκπλήσσει πλέον μια άσχημη συμπεριφορά, κάτι δεν πάει καλά.

Αυτό είναι που σκέφτομαι σήμερα. Όταν κάτι που άλλες φορές σε είχε πληγώσει  ή έστω επηρεάσει αμέσα ξαφνικά σου φαίνεται συνηθισμένο, κάτι πρέπει να γίνει.

Ίσως είναι που ΄χει συμβεί πολλές φορές. Ίσως φταίει το ότι κουράστηκες να ελπίζεις σε μια ειλικρινή αλλαγή.

Όσο και να μην νιώθεις οτιδήποτε αυτή τη στιγμή, πρέπει να σκεφτείς αν αξίζεις μια τέτοια αντιμετώπιση.


Είναι κρίμα που βγαίνουν έτσι τα πράγματα.

Μερικές φορές, κάποιοι άνθρωποι προσπαθούν να παρουσιαστούν ως εκείνοι που ξέρουν να συμπεριφέρονται, μέχρι κάποια στιγμή να δεις μια αλλαγή μέσα τους προς ακριβώς το αντίθετο.

Εκεί θέτεις τα όρια .

A solution, to be a solution, must share some of the problems characteristics.

Σήμερα το πρωϊ άκουσα μια συζήτηση από αυτές που υποτίθεται δεν πρέπει να ακούσεις, αλλά σε αφορούν άμεσα. Μια συζήτηση από εκείνες που όταν τις ακούσεις, μαθαίνεις τι σκέφτεται στα αλήθεια κάποιος για ΄σένα, και ποιά είναι η θέση σου ανάμεσα σε μια κλειστή ομάδα ανθρώπων.


Συνήθως μετά από τέτοια ακούσματα πληγώνεσαι, όπως έγινε και σήμερα. 
Μετά είναι δικό σου θέμα το πως θα αντιδράσεις. Μπορείς να κάνεις ότι δεν άκουσες τίποτα, μπορείς να κάνεις εμφανές ότι άκουσες τα πάντα. 

Επέλεξα να κάνω το δεύτερο, όχι πως θα μου αποφέρει κάτι, απλά για να μην θεωρείται ότι είμαι άσχετη με τα θέματά τους.

Όσο για το αποτέλεσμα της συζήτησης, ήταν για άλλη μια φορά ότι είμαι το πρόβλημα μιας υπόθεσης που έχει να κάνει με τους σημερινούς καιρούς, τις δυσκολίες, αλλά και μία σχέση που μάλλον είναι ετοιμόρροπη.

Και σκέφτομαι ότι μπορεί να ξεχάσω κάποια στιγμή αυτά που άκουσα, πρόβλημα για τους άλλους όμως δεν θα σταματήσω να είμαι.

Truth is the cry of all, but the game of the few.

Είχα καποτε μια θεωρία. Ίσως ακόμη την έχω. 

Ότι όλοι είμαστε υποκατάστατα απωθημένων του άλλου.

Ξαφνικά νιώθω και εγώ υποκατάστατο. Σε μεγάλο βαθμό. Νιώθω να ζαλίζομαι μόνο με τη σκέψη.
 Πώς να ξέρεις πώς ήταν ο άλλος "πριν" και τι έκανε?
Φαντάζεσαι όμως, με τις λίγες πληροφορίες που μπορεί να έχεις.

..Και όταν βλέπεις εκείνο το χαμένο βλέμμα ξέρεις ότι ακόμη είναι κάτι στο μυαλό του. Κάποια πράγματα δεν περνάνε εύκολα, σίγουρα.

Αλλά ως υποκατάστατο ή βολική λύση τι κάνεις?

Πώς θα μπορέσεις ποτέ να νιώσεις σιγουριά? Και όχι μόνο σιγουριά, αλλά να αισθανθείς ότι είσαι κάτι καινούργιο, πρωτότυπο και πολύτιμο στη ζωή του άλλου, κάποιος που όντως του προσφέρει κάτι επιτέλους.

Νιώθω χάλια. Ξέρω ότι θα περάσει. Αλλά η ιδέα δεν φεύγει από το μυαλό. Ίσως ό,τι εχει σκεφτεί και πει, προοριζόταν για αλλου..

Είναι άλλος εκείνος που ξέρεις όταν είστε μόνοι, και άλλος ο πραγματικός εαυτός του?


Και τι να κάνεις? Να γίνεις ο παρανοϊκός που φαντάζεται σενάρια?




Περιμένεις εκείνες τις αναλαμπές που ξέρεις ότι σου λέει αλήθεια, για ΄σένα? ...................

Mornin'

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η μόνη αντίδραση όταν δεν είμαι καλά είναι η κατηγορία ότι έχω θυμώσει.

Γιατί ποτέ κανείς δεν βλέπει ότι έχω στενοχωρηθεί?..

Καλημέρα! -κατά τα άλλα.. -

Shadowplay .

Θέλεις να δοθείς αλλά φοβάσαι να το κάνεις. Γιατί σε αυτό τον κόσμο εκμεταλλεύεσαι και σε εκμεταλλεύονται. Σίγουρα πράγματα. Το θέμα είναι ότι η μαζοχιστική αυτή τάση δεν έχει σταματήσει ανά τους αιώνες . 


Θέλουμε να πληγωνόμαστε? Είναι οι άλλοι τόσο μεγάλη απειλή στη χαρά μας ή εμείς τους υποπτευόμαστε για τα πάντα?




.....Και εκεί που πας να τους δικαιολογήσεις όντως σου κάνουν κακό.

Δελτίο Καιρού .

Είπαν ότι θα βρέξει. Πράγματι έχουν μαζευτεί σύννεφα και εγώ περιμένω.


Μου φαίνεται ότι ο χρόνος εδώ περνά πιο αργά. Χωρίς λόγο.
Μ'αρέσει η βαριά αίσθηση του παπλώματος στο κρεββάτι.Τη μέρα είναι καλοκαίρι,το βράδυ χειμώνας. Τυλίγεσαι και προσπαθείς να κοιμηθείς. Είναι ήσυχα. Κοιτάς από το παράθυρο της κουζίνας και βλέπεις τη λίμνη.

Στον ουρανό κάθε μεσημέρι ένα γεράκι κάνει κύκλους. Αναρωτιέμαι αν βρίσκει τίποτα ποτέ. Είναι επιβλητικό, σαν να γλιστράει στον αέρα.
Ένα γέρικο ζευγάρι κάθεται στον διπλανό κήπο. Κοιτάνε αόριστα γύρω τους, και φαίνονται ήρεμοι, ήσυχοι. 
Η ησυχία εδώ εμπνέει μια σιγουριά .

Ξένα Γνώριμα Μέρη .

Βρίσκομαι πλέον στο εξωτερικό - τυχαίνει να ΄χω συγγενείς - και χωρίς γύψο. Μου κάνει εντύπωση το πως δουλεύουν οι γιατροί εδώ. Σου δίνει σχεδόν μια σιγουριά, πράγμα που μάλλον χρειαζόμουν αυτές τις μέρες.

 Ετοιμάζομαι να βγω στον κήπο, και δεν ξέρω πλεόν αν ο ουρανός εδώ με εκείνον στην Ελλάδα είναι διαφορετικός. Παλιά το πίστευα, τώρα όμως νομίζω ότι πρέπει να ψάξω για τις ομοιότητες. Είναι περίεργο να παλεύουν δύο νοοτροπίες μέσα σου. Πώς να βρω την ισορροπία ?

Mια Υπενθύμιση

Σ'αγαπάω .

Writing is good, thinking is better. Cleverness is good, patience is better.

Όλο κάτι πάω να γράψω μα και μια κενή σελίδα θα μου έκανε. Βλέπω σκουπίδια στο πάτωμα. Δεν ξέρω αν προκάλεσα εγώ αυτό το χάος. Θα μου πεις , όλα θα ήταν αλλιως αν δεν κάναμε κάποια κίνηση ή άλλαζε κάτι τη τελευταία στιγμή.

Τα πράγματα όμως έχουν έτσι όπως είναι τώρα. Και με πληγώνει αυτό το "δεν μπορείς να κάνεις κάνεις κάτι για αυτό" .  Αλλά όντως έτσι είναι. Και είναι δύσκολο να το συνειδητοποιήσεις, ακόμη και στα πιο μικρά πράγματα. Από 'κει και πέρα υπάρχουν στιγμές που το θυμάσαι και άλλες που το ξεχνάς. Το πρωί μου φαίνεται δύσκολο να σηκωθώ γιατί το σκέφτομαι περισσότερο. Το μετά.


Κάτι καινούργιο στην ιδιοσυγκρασία μου είναι το ότι σκέφτομαι κάπως και τους άλλους. Όχι όλους. Εκείνους που αγαπώ.


Κάτι πιο καινούργιο είναι ότι νιώθω ότι όντως αγαπάω. Και δεν ξέρω κατά πόσο είναι αμοιβαίο, αλλά μόνο και μόνο η δική μου αγάπη με κάνει να θέλω να αγαπάω όλο και πιο πολύ. Φοβάμαι μόνο μήπως έτσι δεν δίνω, αλλά ζητάω και μεγαλύτερη δόση αγάπης.

Όλα έχουν τον λόγο τους. Και εμένα ένας με έκανε να νιώθω την αγάπη.

Eπιβεβαίωση Ατυχίας Νο. 1

Είμαι με γύψο. Στο πόδι. Για 3 εβδομάδες. Και δεν μπορώ να μείνω μόνη. Και νιώθω σκάτα. Να προσθέσω εδώ ότι είναι μάλλον μια πολύ αγαπημένη μου λέξη αυτή, και τη νιώθω με όλο μου το είναι τώρα.


Το καλύτερο ? Είμαι μόνη μου και έχω γίνει βάρος σε καποιους / κάποιον που αυτή τη στιγμή μόνο αυτό δεν χρειάζονταν. Νιώθω σκατά, σας το είπα αυτό?

Δεν ξέρω τι να κάνω. Σκατά.

Violin Concerto in D major,Op. 77 Allegro ma non troppo *

Τίτλοι τέλους πέφτουν περίλαμπρα, και ΄συ δεν φεύγεις. Περιμένεις την επόμενη παράσταση, το ίδιο έργο, η ίδια θέση, ίδια τιμή, ίδια κατάληξη.

Αποφέυγεις κάτι? Ναι. 
Το έργο ξαναξεκινά και είναι ωραία. Ηρεμία, αναμονή, έκπληξη, και ύστερα ανατροπή, αγωνία, αλλαγή. 

Και θέλω να σου πω ότι δεν ισχύει παντού η κάθαρση. Μερικές ιστορίες έχουν άδικο τέλος. Και βλέπεις μια από αυτές.






* O τίτλος αξίζει ένα άκουσμα..