15.7.13

Περί ανέμων και υδάτων

Με φαντάζομαι ερωτική και σίγουρη για τον εαυτό μου. "Σ' αγαπάω!" λεω κοιτώντας αποφασιστικά. "Σε θέλω..", συνεχίζω το παραλήρημα, και εκείνος με κοιτάει λάγνα.
Ε, από 'κει και πέρα πιάνει ο καθένας ό,τι βρει, μπλέκουμε τα μπούτια μας και το έντονο πάθος που έχουμε ο ένας για τον άλλο εκδηλώνεται, όπως βολεύει κ όπως είναι δυνατό.



Και επιτέλους έχουμε βγάλει το άχτι μας.





*ΖΖΖΖΖΒΙΙΙΝ*  ( Brainstorm )



μετά σκέφτομαι. και να το πω, θα το εννοώ? και να σκέφτομαι πως θέλω, θέλω στ' αλήθεια?

και εν πάση περιπτώσει, ποιο πάθος? δεν νομίζω πως βγαίνει αρκετός ερωτισμός με κάποια άτομα. ίσως είναι θέμα χημείας. τι ίσως. είναι.
κρίμα.




Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα για το πως αναιρώ από μόνη μου ό,τι ενδιαφέρον σκεφτώ.

5 σχόλια:

  1. Είσαι κι εσύ θύμα της υπερανάλυσης. Stop thinking, start acting! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ξέρεις, έβγαλα το μεγάλο πόρισμα τώρα εγώ, αχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ξέρω! και ξέρω γιατί υποθέτω ότι συμπάσχεις και εσύ. συνήθως στους άλλους τα βλέπουμε πιο λογικά τα πράγματα, δυστυχώς!

      Διαγραφή