26.5.11

Et cetera.

Ξέχασα να πω τόσα πράγματα,Πάντα το παθαίνω.Έχω τόσα να πω και δεν τα λέω ποτέ.Στο μυαλό μου φαίνεται να έχουν καλύτερη θέση.

Έχασα ευκαιρίες έτσι,και ακόμη χάνω,γιατί δεν μου βγαίνει,ή απλά δεν τολμάω.Όχι πως είναι τόσο βαρύγδουπα πράγματα ή σκέψεις.Όλα είναι τόσο απλά,αλλά όταν πάω να τα εκφράσω μου βγαίνουν περίπλοκα.Όπως τώρα.Όπως τότε,που έπρεπε απλά να πω δυό λέξεις και όλα θα ήταν τελείως διαφορετικά αυτή τη στιγμή.


Τι άλλο?Θα 'θελα πολύ να γράψω αυτά που δεν είπα ποτέ,αλλά θα γινόμουν κουραστική.Και θα με έπνιγε το γαμώτο που δεν τα 'πα όταν έπρεπε και ήθελα.


Στο τέλος ίσως έχουν όλα την ίδια κατάληξη,είτε πεις,είτε δεν πεις ..

22.5.11

Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde .

Δεν είμαι αυτό που θα ήθελα να είμαι,αλλά ούτε θέλω να είμαι αλλιώς.

Πάντα με έκριναν λάθος.Ίσως λόγω της συνήθειάς μου να μην θέλω να εξηγώ.Γιατί να το κάνω άλλωστε?
Η δικαιολογία που έδινα στον εαυτό μου? Τα οικογενειακά,όλες μου οι εμπειρίες,ακόμη και το ζώδιο μου,προστάτες μιας ψυχής σε συγχυση.


Εξακολουθώ να μην μπορώ να με καταλάβω,όπως και όλοι γύρω μου,γεγονός που με οδηγεί στην πλήρη απάθεια,αλλά και στην έντονη αποφασιστικότητα,δυστυχώς πάντα την λάθος χρονική στιγμή.

Σαν να έχω προγραμματιστεί να δρω στα πλαίσια ενός άλλου συστήματος,σαν χαλασμένο ρολόι άλλης εποχής,που συνεχίζει να δουλεύει με τους δικούς του ρυθμούς,-καταβάλοντας αξιότιμες προσπάθειες-χωρίς κανείς να του δίνει σημασία γιατί πιστεύει πως δεν έχει τίποτα να προσφέρει,μόνο να καταλαμβάνει περιττό χώρο.

21.5.11

'Oρκοι αιώνιας απάτης .

Αγαπάμε τον άλλο ή τον εαυτό που δείχνουμε όταν είμαστε μαζί του ?


17.5.11

..Kολοκυθόπιτα

Πας να διεκδικήσεις αυτό που θες.Επιμένεις,πονάς,υπομένεις τα πάντα,και τελικά τα καταφέρνεις.


Ηθικόν δίδαγμα : διεκδίκησε!


...κι ας πετάξεις το βραβείο στα σκουπίδια μετά.

8.5.11

Mαύρο πρόβατο

Σκοτάδι,αλλά είναι μέρα.Θες να μην βλέπεις.
Ένας τίτλος που δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έχεις στο μυαλό σου.

Μουσική που μάλλον σε εκφράζει.Δίπλα σου γράμματα που έλαβες χρόνια πριν,αλλά ήθελες να θυμηθείς.

Μια απογοήτευση.Τέσσερις λέξεις και νιώθεις ένα τίποτα.Και μετά θυμό.Και μετά αδιαφορία.


Πώς γίνεται τα άτομα που πλησιάζεις πιο πολύ να απομακρύνονται τόσο γρήγορα?