Παράπονα

Έχω σκάσει.Όλη την ώρα κάνω άσχετες μεταξύ τους σκέψεις όπως με τι τραγούδι θα "αποχαιρετίσω" τον κόσμο,αν ταιριάζει τελικά το γιαούρτι με το σολωμό,αν θα χιονίσει τελικά φέτος(ναι,σιγά το χίονι,αλλά τέλος παντων),αν τελικά ο γείτονας είναι πιο συμπαθητικός απ'ό,τι φαίνεται,ότι είναι κρίμα που τελίωσε το lost και δεν έχω πλέον κάτι να βλέπω(για τηλεόραση ούτε συζητηση),αν τελικά θέλω να μετακομίσω,ή να φύγω για εξωτερικό..

Και από την άλλη,όταν έχω κάποια ιδέα που θα ήταν άξια αναφοράς,μόλις πάω να γράψω κάτι σχετικό,απλά όλη η ουσία χάνεται.Δεν μου βγαίνει.Και είναι κ αυτό κάτι που με απασχολεί.Έχω χάσει την ικανότητα να εκφράζομαι.Καλά,προφορικά πάντα είχα ένα θέμα,κάνω πολλούς συνειρμούς και βγαίνει μια σαλάτα από σκέψεις - φράσεις,αλλά γραπτά δεν είχα ποτέ ιδιαίτερο πρόβλημα.Αφού είναι κ πιο έυκολο να βάλεις τις σκέψεις σου σε μια σειρά έτσι.Υποτίθεται.Αλλά τώρα,τι είναι αυτό που με'χει πιάσει?

Άλλος κόσμος ρε παιδί μου!
Α,για να μην αναφέρω ότι οι πρώτες μου προσπάθειες στη φωτογραφία ήταν επιεικώς απαράδεκτες (δεν μπόρεσα να τις ξαναδω μετά τη πρώτη ματιά).
Από τότε που με θυμάμαι έψαχνα να βρω ένα ταλέντο μου.Τώρα όσο έιμαι,να με βομβαρδίζουν με αηδίες,να μαθαίνω διάφορα για αυτό που νόμιζα ότι θέλω να ασκήσω ως επάγγελμα,αλλά βλέποντας πως τελικά η Ελλάδα δεν έχει τις απαραίτητες υποδομές,και συνεχίζω να ψάχνω.

Πάντα άκουγα το γνωστό "ο καθένας έχει κάποια ταλέντα,απλά πρέπει να τα ανακαλύψει" και λοιπα,κ είχα ελπίδες.Τελευταία έχω αρχίσει να αποδέχομαι το γεγονός πως δν έχω κάτι το ιδιαίτερο όπως θα ήθελα.
Με ενοχλεί εξαιρετικά αυτό,"πονάει",αν θες,αλλά τι να κάνει κανείς?
Προσπαθείς να συνεχίσεις βελτιώνοντας το μέτριο..

Εντάξει,δεν είναι τόσο άσχημα βέβαια,έχοντας αυτό τον κυκλοθυμικό εαυτό(αν και θεωρώ πως έιμαστε "πολλοι" εκει μέσα,απλά το αφήνω για άλλη ανάρτηση),την με τη καλή έννοια αδιαφορία,και αυτή τη τάση να χάνομαι σε συνειρμούς,πάντα έβρισκα τρόπο να τη βγάζω καθαρή.Τι να πω!