Το πρότελευταίο βράδυ στην Αθήνα κατά τη σύντομη επίσκεψή μου, σε μια συνάντηση με κάποια που είχα να δω καιρό, μου έμεινε στο μυαλό ο λόγος για τον οποίο δεν επιδιώκει να κάνει σχέσεις :
"Kάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα κάθε φορα, δεν μπορώ."
Και δυστυχώς δεν μπορώ να διαφωνήσω.
"Kάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα κάθε φορα, δεν μπορώ."
Και δυστυχώς δεν μπορώ να διαφωνήσω.
Χμμμ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι γιατί;...
Ενδιαφέρον, γιατί ? Μπορεί να έχεις βρει μια λύση,χμ?
ΔιαγραφήΜήπως δεν περιμένει αρκετά ώστε τα αναμμένα κάρβουνα να σβήσουν και να προχωρήσει παραπέρα; Εννοείται πως στην αρχή της γνωριμίας δεν ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε... Μετά όμως, ναι μεν δεν εξαφανίζεται το άγχος, αλλά έρχονται τόσα άλλα όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά δεν είμαι αισιόδοξη πάνω στο θέμα για να μπορέσω να καταλάβω τι φταίει!
Διαγραφή