'Oλα είναι όπως πριν .

Με κάποιες μικρές απώλειες. Και με κάποια καινούργια αίσθηση του καλού.





Απόψε έχω ανάγκη να γράψω το οτιδήποτε. Σκέφτομαι πόσα πολλά άλλαξαν και πόσα παραμένουν ίδια. Πάντα υπάρχουν οι ίδιοι κανόνες, αλλά διαφορετική τακτική. Ο προορισμός μπορεί να παραμένει ο ίδιος, αλλά το ταξίδι έχει αλλάξει. Και πάντα θα αλλάζει, είτε υπό τη δική μας διαταγή, ή λόγω παραγόντων που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Θα μ'αρεσε να μπορούσα να πω ότι η διαδρομή που κάνω τώρα είναι και εκείνη που θέλω, αλλά φοβάμαι μόνο και μόνο να το σκεφτώ. Πώς μπορείς να ξέρεις αν δεν γνωρίζεις που πας?

Και είσαι και 'συ, που με κάνεις και αναρωτιέμαι περισσότερο αν έχει σημασία, πιάνοντας τον εαυτό μου -έστω και για μια στιγμή- να ζει το παρόν χωρίς να σκέφτεται το πριν και το μετά. Είναι γοητευτικό και τρομακτικό ταυτόχρονα, μιας και ο έλεγχος ξαφνικά μου ξεφεύγει .



Υ.Γ : Δεν σκέφτομαι πλέον το τι σου λέω. Απλά μου βγαίνει .