Ξυπνάω με τη περίεργη αίσθηση ότι ο αέρας που χτυπάει με ορμή τα παράθυρα και την πόρτα δεν θα σταματησει. Η μέρα είναι σκοτεινή λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά νιώθω και εγώ έτσι για κάποιον λόγο. Κι όμως, είσαι δίπλα μου, και δεν ξερω αν νιώθεις και 'συ ότι κάτι κοντοζυγώνει .
Με ρωτάς γιατί να είναι κάποιος ρεαλιστής. Μου κάνει εντύπωση που δεν είσαι. Πώς ανέχομαι τόση αισιοδοξία?
Με ρωτάς γιατί να είναι κάποιος ρεαλιστής. Μου κάνει εντύπωση που δεν είσαι. Πώς ανέχομαι τόση αισιοδοξία?
A!! Εδω θα τα χαλασουμε κοπελια. Και γιατι πρεπει να ειναι και ο αλλος ρεαλιστης? Ρεαλιστης εισαι (οπως και στα περισσοτερα πραγματα που εισαι) επειδη ετσι σου αρεσει να ζεις και να αντιλαμβανεσαι τον κοσμο και τα πραγματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι, νομιζω, κατι που εχει να κανει με το συντροφο σου (η με οποιονδηποτε αλλον περα απο εσενα).
Πως ανεχεσαι τοση αισιοδοξια? Δεν θα το εβλεπα ποτε ετσι. Δεν ανεχομαστε τιποτα και ποτε πιστευω. Η καλο ειναι τελοσπαντων να μην το κανουμε. Απλα σεβεσαι και δεχεσαι ως εχει τον ανθρωπο που εχεις επιλεξει να περνας την ζωη του μαζι του. Τοσο απλα.
Υ.Γ. Στα ζητηματα του πνευματος και της φιλοσοφιας ειμαστε παντα μοναχικοι.
Να μου εισαι καλα!
συμφωνώ σε αυτό που λες, απλά θέλω να τονίσω - γιατί αυτό μου συμβαίνει - ότι ένας ρεαλιστής καμιά φορά ενοχλείται από την αισιοδοξία των άλλων (πόσο μάλλον κοντινών του προσώπων), αφου, δυστυχώς, δεν μπορεί να δει το ίδιο θετικά κάποια πράγματα. το μυαλό του τα εκλογικεύει αμέσως, χάνοντας τη μαγεία ..
Διαγραφήκαλησπέρα!