Tι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει, τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Ένα κερί για αυτούς που είναι καλά. - Και για αυτούς που δεν είναι.


Ένα για εκείνους που ζουν. - Και ένα για εκείνους που έχουν πεθάνει.


Ένα κερί για εκείνους που αγαπώ. - Και για εκείνους που με αγαπούνε .




Χωρίς καμιά θρησκευτική ανάμειξη. Απλά μια φλόγα που περικλύει όλους εκείνους που έζησα και με έζησαν, που ήρθαν και έφυγαν, που θα έρθουν και θα μείνουν, που ήρθαν και έμειναν - . Για εκείνους που θυμάμαι τα πρόσωπά τους, τη φωνή τους, τα μάτια τους, τα γράμματά τους, τα χέρια τους.


Εκεί, να καίει. Μέχρι να έρθει αυτός ή αυτή που τα μαζεύει άχαρα, χωρίς καν να τα αφήσει να λάμψουν στο έπακρο. Όπως κάνουμε εμείς με τις ευκαιρίες που μας δίνονται, τις στιγμές που ζούμε.


Πάντα βιαζόμαστε να σβήσουμε το φως .