Eκείνη η στιγμή πριν ακουμπίσουν τα σώματα

και ξεχνάς ποιός είναι ο άλλος .


Νιώθω αδικημένη τον τελευταίο καιρό.  Είναι που παντού βρέχει και εδώ που είμαι έχει ήλιο. Τον βαρέθηκα.

Θέλω να φύγω. Νιώθω ότι η σκόνη που μαζεύει το σπίτι βαραίνει εμένα . Και νιώθω ότι κάποια στιγμή θα με θάψει. Τελείως σουρεαλιστικά. Ένα σύννεφο που θα σκεπάσει κάθε ίχνος μου. Τι θα έβρισκε κανείς αν με ξέθαβε ;  Μακάρι να μπορούσα να βάλω τις αναμνήσεις μου σε ένα κουτί. Ίσως μπορώ. Απλά θα είναι σε πολλά κομμάτια χαρτί. Μέχρι να διαλυθεί κ αυτό.

Αν κάποιος μας έβρισκε έτσι,το μόνο που θα ανακάλυπτε θα ήταν ένα βασίλειο της σιωπής. Όταν τα λόγια και η ταυτότητά μας θα έχουν χαθεί.


Και αν σε κάποια άλλη ζωή ξεθάβαμε τον ίδιο μας τον εαυτό ; ...


Θα μπορούσαμε να θυμηθούμε ; .