Έτσι με το καρτέρεμα μεγάλωσαν οι νύχτες ..

Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται το πρώτο μεγάλο βήμα - και εκείνοι που το υποτιμούν.

Υπαρχουν εκείνοι που φοβούνται, και εκείνοι που αντέχουν.
Είσαι εσύ που θέτεις ως προτεραιότητα το να επιζήσεις, είναι και ΄κεινος που ζει.

Κάποιοι περιμένουν, άλλοι βιάζονται.
Κάποιοι νομίζουν ότι ξέρουν τι θέλουν, κάποιοι δεν το παραδέχονται.

Και όταν προσποιείσαι ότι κοιμάσαι, πάντα ξέρεις πως σε ΄χουν καταλάβει.
Ή όταν ρωτάς κάτι κρυμμένα, είμαι ήδη δυο βήματα μπροστά και ξέρω.

Όταν κάνεις πως δεν ξέρεις, και πάντα έρχεται κάτι χειρότερα καινούργιο να σε εκπλήξει άσχημα.

Η στιγμή που ό,τι ήθελες να πεις δεν έχει πια νόημα. Εκείνη η σιωπή που σου κλείνει τ'αυτιά.
Η αίσθηση ότι κάτι το ΄χεις ξαναζήσει. Ότι ξέρεις εκείνον που είδες στον καθρέφτη από κάπου αλλού. Ότι ένα όνειρο ήταν κάποια προηγούμενη ζωή σου.

Η ψευδαισθηση ότι είσαι αρκετά δυνατός. Η παραίσθηση της αδυναμίας.

Η λέξη "πεσιμισμος" που αντικαθιστά τον ρεαλισμό όποτε κάτι δεν πάει κατ'ευχήν.
Η ελπίδα που πάντα είναι ΄κει αλλά ξεχνά να στο υπενθυμίζει.

Οι φορές που νιώθεις ότι η γνώση σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Και εκείνες που νιώθεις εντελώς ανόητος.

Το δέος μπροστά στη φύση. Το δέος για τον άνθρωπο.

Η αγάπη και το άγχος να μπορέσουμε να την εκφράσουμε. Το σεξ.
Οι λέξεις που βγαίνουν λάθος, αλλά ο άλλος τις καταλαβαίνει απόλυτα - κι ας μην το δείχνει .
Οι λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν σωστά, αλλά ερμηνεύτηκαν λάθος.

Τα πρωινά που είναι δύσκολο να σηκωθείς γιατί πιστεύεις ότι δεν έχει νόημα.
Οι μέρες που τα πάντα είναι όμορφα.

Τα μέρη που πάντα δεν θες να πας και ποτέ δεν θες να φύγεις.

Οι φοβίες σου. Η υπερβολή που θες να καταλάβουν οι άλλοι.
Η επαναστατική σου πλευρά. Η ρομαντική σου πλευρά.

Η παράλογη συμπεριφορά σου όταν αμύνεσαι.








- And so it goes .