Aφορμές έρευνας .

Tελευταία φορά που λες στην φυσιοθεραπεία σήμερα. Γυρνώντας καλά καθούμενη στη θέση στ παράθυρο του αστικού (για να ψήνομαι μήπως μαυρίσω οκτώβρη μήνα) σταματάμε σε μια στάση και μπαίνει ένας ψηλός, ξεροκαμμένος ναρκωμανής (ευγενικά), και τρεκλίζοντας προχωράει να βρει θέση.

Νομίζω είναι αυτονόητο το που κάθισε. Σε όλη τη διαδρομή που ήταν στο λεωφορείο έγερνε με τρομακτικό βάρος πάνω μου, και στις στροφές φυσικά γινόταν χειρότερο το πράγμα. Να μου πεις να κανα κάτι. Ναι, τον εσπρωχνα διακριτικά, γιατί δεν είχε άλλη κενή θέση, κ όρθια δεν μπορούσα να μείνω. Ωραία πράγματα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Είναι το ότι ακόμη και καθημερινά γίνονται πράγματα που δεν θες.

Και ξέχασα φυσικά να πω ότι εδώ εκτός από πολλούς τρελούς βλέπω και πολλούς σαν τον κύριο παραπάνω. Τι συμβαίνει πια?

Σκέφτηκα να αρχίσω μια έρευνα για τη περιοχή. Τι στο καλό, κάπως πρέπει να εξηγείται, όχι?