Mια σταγόνα ελευθερίας

Και είπα να αφήσω πίσω μου ό,τι μου κάνει κακό.Και ειδικότερα ένα άτομο που δεν θα 'πρεπε να γνωρίσω ποτέ.

Στην αρχή ένιωθα ελεύθερη,ξανά ικανή να φτάσω τα πάντα,να ασχοληθώ με αυτά που πάντα ήθελα αλλά δεν έκανα ποτέ.Πίστευα πως το καινούργιο μου εγώ θα ήταν πιο ελεύθερο,πιο χαρούμενο,πιο δραστήριο.

Κι όντως έτσι ήταν.Για λίγο.Χαμογελούσα συνεχώς,δεν με ένοιαζε τίποτα,άκουγα μόνο μουσική με εύθυμο τόνο.Ήμουν πολύ καλά.Είχα λυθεί από τα δεσμά μου,έστω κι αν μου είχαν μείνει κάποια σημάδια..αυτά θα έμπαιναν σιγά σιγά στο κουτί με τις αναμνήσεις.Κανένα πρόβλημα.

Τώρα όμως είναι αλλιώς.Ο ενθουσιασμός πέρασε,δεν μιλάω πολύ,ακόμα ακούω την ίδια μουσική,και ακόμη δεν με νοιάζει τίποτα.Διαφορετικά όμως.Πραγματικά αδιαφορώ για τα πάντα.Αρχικά νόμιζα πως είναι απλά ανία,πλήξη,αλλά έγινε και αδιαφορία προς τον εαυτό μου στη συνέχεια.

Δεν με πειράζει.Δεν με νοιάζει.Αδιαφορώ.