Να 'μαι έξω και να κάθομαι με τους άλλους,χωρίς να λέμε τίποτα,απλά να έχουμε κάτσει,ή ξαπλώσει κάτω,να κοιτάμε μαζί τα αστερια,ή να προσπαθούμε να τα βρούμε,να μην μας νοιάζει αυτή η σιωπή.
Εκεί,σιωπηλά μαζί,καθημερινά,αληθινά.
Και μετά χαθήκαμε,απομακρυνθήκαμε,νιώθαμε την ανάγκη να λέμε κάτι μέσα στη σιωπή και αυτό μας χώριζε ακόμη περισσότερο.Όλοι είχαμε καινούργιες,πιο ψεύτικες,πιο υποκριτικές,πιο βαρετές,πιο ηχηρές ασχολίες.
Συναντηθήκαμε όμως.Μετά από καιρό.
Καποια πράγματα δεν αλλάζουν .Μπορεί να χαλάνε για λίγο,αλλά κάποια πράγματα μένουν σταθερά.
..Και μου φάνηκε σαν να 'δα περισσότερα αστέρια απόψε .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου