10.2.13

Time: a great engraver, or eraser.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα ταχθώ υπέρ μιας συμπεριφοράς που πρέπει να έχω, και όχι εκείνης που θέλω.

Μια ζωή με θεωρούσα (και μου υπενθύμιζαν ότι είμαι) εγωίστρια. Σε μία από τις λίγες περιπτώσεις όπου θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ο εγωισμός, σε μια από εκείνες τις ευκαιρίες που περίμενες καιρό, ίσως σε μια ευχή που άργησε να πραγματοποιηθεί, εγώ κάνω πίσω. Ακολουθώ το "ηθικό", το "σωστό" μονοπάτι, σπρώχνοντας
το κρυφά ποθητό όλο και πιο μακριά.


Η αλήθεια είναι ότι μπορεί και αυτό που θέλουμε πολύ να μας απογοητεύσει. Αλλά υπό κάποιες συνθήκες δεν μπορείς να το ζήσεις όπως πρέπει. Και είναι αυτές οι καταστάσεις που μετανιώνεις. Αν δεν καταναλώσεις όσα συναισθήματα έχεις για κάποιον, πώς θα μπορέσει ποτέ να σου περάσει?
Εδώ βέβαια τίθεται το ερώτημα αν για κάποιους ανθρώπους έχουμε μια αστείρευτη πηγη συναισθήματος, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Και όταν ίσως είναι η κατάλληλη στιγμη, θα έχω ξεχαστεί.


2 σχόλια:

  1. Ναι για κάποιους έχουμε...όλοι έχουν, ακόμη κι αυτοί που ισχυρίζονται πως δεν έχουν...
    Την καλημέρα μου .

    ps: engraver i would say

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ίσως αυτό όμως μας κρατάει πίσω.. ή σε κάτι καταδικασμένο εξ αρχής..

      Καληνύχτα!

      Διαγραφή