30.7.10

Nυχτερινές ιστορίες

Τη φοβάμαι τη μέρα.

Μόλις πέσει το σκοτάδι όλα είναι αλλιώς.

|Τι φοβάμαι τη νύχτα?
Φοβάμαι τις αναμνήσεις που μου φέρνει,τι σκέψεις,το ερέθισμα που δίνει στον ψυχικό μου κόσμο.
Το βράδυ όλοι είναι αλλιώς.Κάποια βράδια είχα δει ποιός είσαι.

Μου είχες μιλήσει,με είχες δει αλλιώς.

Μα μόλις έρθει η μέρα όλα είναι μουντά και κρύα.
Όλα είναι απόμακρα.

Δεν μου αρέσει η μέρα,δεν μου αρέσει το φως.
Τα δείχνουν όλα όπως είναι,και αυτό ειναι που φοβάμαι.

Ξέρω πώς έχουν τα πράγματα,αλλά δεν θέλω να το πιστέψω.

Θέλω να μην με βλέπουν,θέλω να ονειροπολώ,θέλω να νιώθω αυτή τη μελωδικότητα στον αέρα.
Θέλω να είσαι πάντα όπως ήσουν τα βράδια.

Μου αρέσει το σκοτάδι.
Κρύβεσαι,χάνεσαι,τίποτα δεν είναι σίγουρο,και σίγουρα τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Παραλογισμός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου