Αν μπορούσα να το πω έτσι. Κάτι αδιόρατο χτίζεται αναμεσά μας και φταίμε ασυνείδητα και οι δύο. Το θέλουμε όμως? Γιατί η καρδιά λέει όχι, αλλά το μυαλό είναι πάντα καχύποπτο. Είναι το υποσυνείδητο πάντα η πηγή του αρνητικού συναισθήματος? Και αν ναι, είναι πάντα εκείνο που υπερισχύει ή έιμαστε όλοι κατα βάθος αθεράπευτα ρομαντικοί?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου