1.8.12

Violin Concerto in D major,Op. 77 Allegro ma non troppo *

Τίτλοι τέλους πέφτουν περίλαμπρα, και ΄συ δεν φεύγεις. Περιμένεις την επόμενη παράσταση, το ίδιο έργο, η ίδια θέση, ίδια τιμή, ίδια κατάληξη.

Αποφέυγεις κάτι? Ναι. 

Το έργο ξαναξεκινά και είναι ωραία. Ηρεμία, αναμονή, έκπληξη, και ύστερα ανατροπή, αγωνία, αλλαγή. 

Και θέλω να σου πω ότι δεν ισχύει παντού η κάθαρση. Μερικές ιστορίες έχουν άδικο τέλος. Και βλέπεις μια από αυτές.






* O τίτλος αξίζει ένα άκουσμα..

7 σχόλια:

  1. Η κάθαρση στις ιστορίες είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ξαναζείς, ξανά νιώθεις, ξανά υπάρχεις ακυρώνοντας το τέλος σαν να μη το έζησες ποτέ.ίσως να μην έρθει η κάθαρση,να μην γίνει καμιά ανατροπή όμως πριν το κάθε τέλος δεν χάνεις στιγμή αγάπης...
    υπέροχο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αξίζει όμως αυτή η διαρκής επανάληψη?

      καλό βράδυ :)

      Διαγραφή
    2. αν δεν άξιζε για την ψυχή σου θα είχες αποχωρίσει από το έργο μετά τους τίτλους τέλους...
      καλώ βράδυ και σε σένα :)

      Διαγραφή