30.9.12

Our life is what our thoughts make it.

Απόγνωση σου λέει. Δεν έχει άδικο. Και εγώ αλλιώς τα φανταζόμουν. Σπουδές, διαμονή σε νησί ( θάλασσα...), γνώση, γνωριμίες με άτομα που (επιτέλους) μπορείς να μιλήσεις, δουλειά ενδεχομένως, αλλαγή.

Κι όμως, τόσο καιρό τώρα βλέπω πως δεν είναι έτσι. Τα άτομα που θεώρησα ότι είναι σωστά δεν ήταν. Οι σχέσεις μάλλον τυπικές. Το μέρος "κρύο".

Σαφώς υπάρχουν και τα ωραία της υπόθεσης, αλλά όταν δεν έχεις κάποιον κοντά να χαρεί πραγματικά μαζί σου, ή τουλάχιστον να μην ζηλέψει με αυτή τη κακία που έχουν μερικοί, τι να τα κάνεις?




Βρίσκω και αυτά τα καπάκια μπύρας συνέχεια στα σκαλιά μου και αρχίζω να ανησυχώ.

4 σχόλια:

  1. Ξέρεις πότε είσαι καλύτερα; Όταν δεν περιμένεις από κανέναν κάτι. Μετά, ο,τι σου δίνουν, θα το χαίρεσαι διπλά! Από στη στιγμή που είσαι και σε νησί... κάνεις τις βόλτες σου και χωρίς παρέα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ, αλλά γίνεται περίεργο το νησί τον χειμώνα, αν είσαι μόνος..

      Διαγραφή
  2. Να ρωτήσω ποιο νησί; *αθώα ματάκια*
    Με την προϋπόθεση πως δεν το αναφέρεις ήδη σε άλλη ανάρτηση και θες να πεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. βρίσκομαι άκρη άκρη στον χάρτη, στο νησί των ιπποτών (υποτίθεται) .

      Διαγραφή