Μέσα σε δύο μήνες η οικογένεια βρέθηκε και πάλι μαζί για έκεινον που απέμεινε. Η κηδεία μάλλον έιχε τη συνήθεια της πρώτης. Όλοι φαινόντουσαν πιο ήρεμοι, πιο σκεφτικοί.
Τέσσερα πρόσωπα εκεί (και 3 ζευγάρια μάτια γαλανά μάτια) μου θύμιζαν τον πέμπτο που ήταν μπροστά μας άχρωμος, σαν κοιμισμένος βαριά.
Σκεφτόμουν πως αυτά τα γαλανά του μάτια ακόμη και τον τελευταίο ήταν ανοιχτά, όσο και να κοιτούσαν χαμένα ήταν ήρεμα. Περίμεναν και ήθελαν να κλείσουν.
Είναι περίεργο για τους υπόλοιπους να πραγματοποιείται αυτή η ευχή, ακόμη και αργοπορημένα και ξαφνικά.
Τέσσερα πρόσωπα εκεί (και 3 ζευγάρια μάτια γαλανά μάτια) μου θύμιζαν τον πέμπτο που ήταν μπροστά μας άχρωμος, σαν κοιμισμένος βαριά.
Σκεφτόμουν πως αυτά τα γαλανά του μάτια ακόμη και τον τελευταίο ήταν ανοιχτά, όσο και να κοιτούσαν χαμένα ήταν ήρεμα. Περίμεναν και ήθελαν να κλείσουν.
Είναι περίεργο για τους υπόλοιπους να πραγματοποιείται αυτή η ευχή, ακόμη και αργοπορημένα και ξαφνικά.
Τι να πω κοριτσάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι τρομακτικό προφανώς έχει συμβεί.
Λυπάμαι πολύ για την απώλεια σου...αν και τέτοιες ώρες ό,τι και να πεις είναι πολύ λίγο.
ευχαριστώ , όντως έγινε έτσι ξαφνικά, που δεν είχα προλάβει να δω εκείνον που έφυγε πρόσφατα. είναι άσχημο..
Διαγραφή