Τον τελευταίο καιρό δεν κοιμάμαι. Για την ακρίβεια, κοιμάμαι τα ξημερώματα. Μου φαίνεται ότι προτιμώ για κάποιο λόγο να είμαι ξύπνια τη νύχτα, παρά τη μέρα. Οι μέρες μου φαίνονται μουντές, και εν τέλη δεν είναι μόνο οι μάυροι κύκλοι κάτω από τα μάτια που μαρτυρούν ένα κάποιο πρόβλημα, αλλά ακόμη και τα όνειρα που βλέπω στο σύντομο χρονικό διάστημα του ύπνου.
Μπλέκονται αναμνήσεις, επιθυμίες, φόβοι αλλά και (ποιός ξέρει?) σκηνές από κάποιες άλλες ζωές. Καμιά φορά ξυπνάω και νιώθω για λίγα δευτερόλεπτα ότι απλά βρίσκομαι αλλού. Μέρη που είμαι σίγουρη ότι έχω ξαναδεί, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι δεν υπάρχουν.
Το μυαλό μου δεν λέει να ησυχάσει και να με προβληματίζει. Πιάνω καμιά φορά το ημερολόγιο να γράψω κανονικά, να δω τι συναίσθημα θα βγάλουν τα γράμματά μου, αλλά δεν γράφω ποτέ. Έρχονται άλλα γράμματα στο νου, άλλοι καιροί, άλλες αναμνήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω άσχημα με όλα αυτά. Ίσως απλά έναν προβληματισμό, και μια τάση να γυρίσω πίσω.
Μπλέκονται αναμνήσεις, επιθυμίες, φόβοι αλλά και (ποιός ξέρει?) σκηνές από κάποιες άλλες ζωές. Καμιά φορά ξυπνάω και νιώθω για λίγα δευτερόλεπτα ότι απλά βρίσκομαι αλλού. Μέρη που είμαι σίγουρη ότι έχω ξαναδεί, αλλά ταυτόχρονα ξέρω ότι δεν υπάρχουν.
Το μυαλό μου δεν λέει να ησυχάσει και να με προβληματίζει. Πιάνω καμιά φορά το ημερολόγιο να γράψω κανονικά, να δω τι συναίσθημα θα βγάλουν τα γράμματά μου, αλλά δεν γράφω ποτέ. Έρχονται άλλα γράμματα στο νου, άλλοι καιροί, άλλες αναμνήσεις.
Η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθω άσχημα με όλα αυτά. Ίσως απλά έναν προβληματισμό, και μια τάση να γυρίσω πίσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου