25.2.13

A tale in everything.

Κανονικά δεν θα έπρεπε να το σκέφτομαι καθόλου. Πάντα τα ίδια λάθη κάνω. Ισχύει για όλο το ανθρώπινο γένος αυτό. Η ιστορία δεν μας αποτρέπει από το να σφάλουμε ξανά και ξανά στο ίδιο ή παρόμοιο σενάριο.

Μπορώ να φανταστώ με ευκολία την εξέλιξη μιας ιστορίας. Ένα χάρισμα ας πούμε, ή μεγαλες δόσεις ρεαλισμού και απαισιοδοξίας μαζί. Ενώ ξέρω λοιπόν σχεδόν με σιγουριά στο που θα φτάσει κάτι, προτιμώ να μείνω εκεί που είμαι, γιατί οποιαδήποτε αλλαγή με φέρνει μπροστά στη πραγματικότητα.

Πάντα μ'αρεσε η συνήθεια. Είναι ασφαλής συνήθως. Οι θετικές εκπλήξεις ήταν πάντα καλοδεχούμενες, αλλά ποτέ δεν ήξερα πως να τις χειριστώ. Έμενα αμήχανη μπροστά στο αναπάντεχο, κι ας ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω τα πολλά πολλά έιχαν ήδη περάσει.


Η έκπληξη που τόσο με έχει επηρεάσει αυτό το καιρό είχε μπει στο κουτί με τα  φανταστικά σενάρια.Την είχα φανταστεί, αλλά τη θεώρησα ως ονειροπόληση, και μαζί με μικρές αφορμές την έδιωξα ως κάτι που θα έμενε ως απωθημένο ή απλά μια περιέργεια χωρίς νόημα.


Ίσως είναι εκείνη η περιέργεια που τώρα καταστρέφει κάτι μέσα μου, ίσως και η λάθος εκτίμηση. Δεν είχα προετοιμαστεί για αυτό.


Άλλωστε το κυρίως κείμενο που χάνω, έχει ήδη πρόλογο, και τώρα φτιάχνεται ένας γρήγορος επίλογος, έτσι για να έχει συνοχή το βιβλίο.

2 σχόλια:

  1. Αν δεν έχεις κάτι σοβαρό χειροπιαστό... μήπως υπερ-αναλύεις τα πράγματα; Το λέω επειδή κι εγώ τα ίδια κάνω... χωρίς να έχω μία πραγματική, σοβαρή ένδειξη, παρά μόνο την καλπάζουσα (απαισιόδοξη επί του θέματος) φαντασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά, το ότι υπεραναλύω τα πράγματα είναι το μόνο σίγουρο!

      ..Απλά βρίσκομαι σε μια κατάσταση (μία από τις ελάχιστες φορές που συμβαίνει) που όντως πρέπει να σκεφτώ, και έχω κολλήσει εντελώς.

      Διαγραφή