2.6.14

Χαράματα η ώρα τρεις

Δεν ξέρω πόσο καιρό έχω να γράψω. Ίσως άνοιξα μια νέα ανάρτηση γιατί έχω πιει λίγο, αν και δεν θα έπρεπε. Τώρα όμως ήδη έχω δηλητηριαστεί και μπορώ να πω με σιγουριά και αυτοπεποίθεση ότι το μόνο που νιώθω αυτό το καιρό είναι ένα απίστευτο άγχος. Νιώθω τη καρδιά μου να χτυπά δυνατά και γρήγορα, όσο μπορεί, και εγώ όσο μπορώ προσπαθώ να με ηρεμήσω. Γιατί για πόσο να ζεις με το άγχος. Κάποια στιγμή δεν πάει άλλο. Όχι πως ξέρω γιατί αγχώνομαι. Φοβάμαι μην γυρίσω πίσω, στον ένα χρόνο πριν, με το μυαλό μου να χτυπάει τη πόρτα της τρέλας.
Επίσης, θέλω να πιστέψω στον έρωτα. Μπορώ?

1 σχόλιο: