9.11.14

Στοπ.

Κλείνω. Χάρηκα που τα είπαμε. Ίσως και τα ξαναπούμε με άλλο όνομα. Τι σημασία έχει άλλωστε? Σταματάω εδώ. Αφήνω έναν άδειο ιστότοπο γεμάτο αναμνήσεις που ίσως δεν θέλω να ξαναδιαβάσω, αλλά σίγουρα δεν θέλω να αρνηθώ. Ευχαριστώ όποιον με διάβαζε. Ευχαριστώ όποιον θα ήθελε να με διαβάσει.


Μερικές από αυτές τις αναμνήσεις, σκέψεις :


Στιγμές



4 σχόλια:

  1. Αληθεια, γιατι σε καθε ευκαιρια να ζητας τοση αγαπη
    οταν στο τελος την κρατας μονο για τον εαυτο σου;
    Φανταζομαι οτι γενικα ετσι γινεται ομως συνηθως..
    Μπορουσες να δειξεις και κατι παραπανω καλη μου.
    Διαβαζοντας σε εδω, σχεδον καθε φορα ενιωθα οτι πραγματικα την αξιζεις.
    Μα στην μνημη μου συχνοτερα ερχεται το ψυχρο και επιφανειακο βλεμμα σου εξω απο εδω,
    που ισως να ειναι κι ενα καθρεφτισμα του δικου μου,
    που ισως ειναι ενα καθρεφτισμα του κοσμου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί να μην τα λέγαμε, αλλά πάντα αγαπούσα να σε διαβάζω!
    Καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή