Great men are almost always bad men, even when they exercise influence and not authority.

Ένα ηθικό πρόβλημα που λίγο πολύ έχει (ελπίζω) προβληματίσει τον καθένα μας .

 Είναι συνετό ναακολουθείς μια τακτική του τύπου "οφθαλμός αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος" ?

Δεν είναι λίγες οι φορές που το έχω συζητήσει αυτό, και πάντα έπαιρνα μια γνώμη σχετική με τον χαρακτήρα του συνομιλητή.


Ας πουμε πως τέτοιες τακτικές γίνονται πράξη και στη προσωπική, αλλά και στη δημόσια ζωή.
Ατομικά και προσωπικά, είναι καθαρά ζήτημα εκδίκησης .

Έχει όμως περισσότερο ενδιαφέρον να σκεφτόυμε τη δημόσια ζωή. Είναι πάντα επίκαιρο. Οι εξεγέρσεις ανά τον κόσμο, οι πορείες, τα επεισόδια.
Ας υποθέσουμε ότι ζεις σε μια χώρα με απολυταρχικό καθεστώς. Τα πάντα ελέγχονται και είναι διεφθαρμένα. Εκείνος που είναι στην εξουσία θα κάνει τα πάντα - και το ξέρεις - για να παραμένει σε αυτή.

Η λύση? Εξέγερση, επανάσταση ενάντια στο καθεστώς βίας.
Με όπλο? Την ίδια τη βία.


Βλέπεις ήδη το πρόβλημα? 
Καταδικάζεις τη βία και μια απόλυτη συμπεριφορά, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια μέσα για να τις διώξεις.

Θα μου πεις, τι άλλο μπορείς να κάνεις? Και θα έχεις δίκιο. Είναι όμως λεπτή η γραμμή που χωρίζει τους υποταγμένους πολλούς με τους εκμεταλλευτές λίγους σε αυτές τις περιπτώσεις. Ξεκινώντας μια αλυσιδωτή αντίδραση ξεχνάς την συμπεριφορά σου σε όλο αυτό. Πρέπει να είσαι έτοιμος να γίνεις το ίδιο κτήνος με αυτούς που κρίνεις. Και δεν είναι κάτι για το οποίο μπορείς να υπερηφανεύσαι.

Και ένα τελευταίο πρόβλημα στην υπόθεση.
Τα καταφέρνεις. Είσαι πλέον σε έναν τόπο που έχει την ευκαιρία να δημιουργηθεί εκ νέου με άλλους όρους. Ποιόν βάζεις στην εξουσία αυτή τη φορα? Μάλλον κάποιον που βοήθησε στην νίκη, εκείνον που σε έσωσε (?) .

Είσαι σίγουρος όμως πως θα παραδώσει αυτή τη θέση εύκολα μετά?..