Όταν δεν εχεις όρεξη να πεις δύο λέξεις που θα φέρουν μια κάποια ισορροπία .
Και όταν ένα από τα πιο κοντινά σου πρόσωπα στέκεται δίπλα σου, και σου φαίνεται τόσο ξένος ..Περνάει βέβαια αυτό. Όταν αγαπάς κάποια στιγμή ηρεμείς. Βλέπεις τη ρομαντική πλευρά των πραγμάτων. Και ότι χρειάζεσαι τον άλλο. Μια εκνευριστική αναγκαιότητα όταν σε απογοητεύουν. Όχι πως δεν έχεις απογοητεύσει και εσύ. Απλά πιστεύεις πως ο άλλος κάνει χειρότερα.
Το κακό είναι πως δεν ξέρουμε τι ακριβώς πληγώνει τον άλλο. Όπως εκείνος δεν ξέρει τι αγγίζει και τσακίζει εμάς . Ένα διαρκές σκαμπανέβασμα της διάθεσης, ένας παιχνίδι εξουσίας πάνω στον άλλο, κτητικότητας, ικανοποίησης, κέρδους.
Ίσως δεν ξέρουμε να υποχωρούμε την κατάλληλη στιγμή. Είμαστε εγωιστές, αλλά για κάποιο λόγο ειναι αυτό που μας κρατάει να μην γίνουμε ένα τίποτα στις υπηρεσίες και τα θέλω του άλλου.
Πότε καταλαβαίνεις ότι είναι αμοιβάιο το συναίσθημα ;
Σε όλες τις σχέσεις. Ιδιαίτερα όταν έχεις ανάγκη τον άλλο.
Εκείνος όμως σε έχει όσο εσύ ;
Φοβάμαι το μυαλό. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται κανείς. Μου φαίνεται ότι ό,τι λέω μετατρέπεται σε ζιζάνιο που φυτρώνει ως ιδέα υποσυνείδητα στον άλλο.
Νομίζω ότι αν αμφιβάλλω εγώ και το δείξω, θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις και εσύ .
Και όταν ένα από τα πιο κοντινά σου πρόσωπα στέκεται δίπλα σου, και σου φαίνεται τόσο ξένος ..Περνάει βέβαια αυτό. Όταν αγαπάς κάποια στιγμή ηρεμείς. Βλέπεις τη ρομαντική πλευρά των πραγμάτων. Και ότι χρειάζεσαι τον άλλο. Μια εκνευριστική αναγκαιότητα όταν σε απογοητεύουν. Όχι πως δεν έχεις απογοητεύσει και εσύ. Απλά πιστεύεις πως ο άλλος κάνει χειρότερα.
Το κακό είναι πως δεν ξέρουμε τι ακριβώς πληγώνει τον άλλο. Όπως εκείνος δεν ξέρει τι αγγίζει και τσακίζει εμάς . Ένα διαρκές σκαμπανέβασμα της διάθεσης, ένας παιχνίδι εξουσίας πάνω στον άλλο, κτητικότητας, ικανοποίησης, κέρδους.
Ίσως δεν ξέρουμε να υποχωρούμε την κατάλληλη στιγμή. Είμαστε εγωιστές, αλλά για κάποιο λόγο ειναι αυτό που μας κρατάει να μην γίνουμε ένα τίποτα στις υπηρεσίες και τα θέλω του άλλου.
Πότε καταλαβαίνεις ότι είναι αμοιβάιο το συναίσθημα ;
Σε όλες τις σχέσεις. Ιδιαίτερα όταν έχεις ανάγκη τον άλλο.
Εκείνος όμως σε έχει όσο εσύ ;
Φοβάμαι το μυαλό. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται κανείς. Μου φαίνεται ότι ό,τι λέω μετατρέπεται σε ζιζάνιο που φυτρώνει ως ιδέα υποσυνείδητα στον άλλο.
Νομίζω ότι αν αμφιβάλλω εγώ και το δείξω, θα αρχίσεις να αμφιβάλλεις και εσύ .
it's all about the fucking timing!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει πρακτική σημασία το ποιος έχει ποιόν και πόσο και αν τα συναισθήματα είναι αμοιβαία γιατί αν νιώθεις καλά όταν βρίσκεσαι με τον άλλον τότε κι αυτός νιώθει παρόμοια. Αν αυτό το "παρόμοια" θέλεις να γίνει "όμοια" είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είναι ανάγκη να νιώθετε το ίδιο ο ένας για τον άλλο αρκεί αυτό που νιώθει ο καθένας να είναι αρκετά δυνατό για να σας κρατήσει κοντά. Ελπίζω να βοήθησα.
Υ.Γ. :Κι εγώ πιστεύω στην εξάπλωση της αμφιβολίας.
φυσικά και βοήθησες, ήταν αισιόδοξο (για τα δεδομένα μου) και όντως σωστό αυτό που έγραψες. Με τους διαρκείς -ηλίθιους- προβληματισμούς μου δεν το έιχα σκεφτεί έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Βράδυ!
Καλή Ανάσταση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμέτρητες ευχές για ένα αξέχαστο Πάσχα!!! (και όσο το δυνατόν, περισσότερο χαμογελαστό!!!)
"Φοβάμαι το μυαλό. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται κανείς. Μου φαίνεται ότι ό,τι λέω μετατρέπεται σε ζιζάνιο που φυτρώνει ως ιδέα υποσυνείδητα στον άλλο. "
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό ήταν τέλειο που είπες :D
ευχαριστώ, κάθε εμπειρία δημιουργεί και μια αμπελοφιλοσοφία μάλλον ;)
Διαγραφή