28.7.12

Trapped dreams must die.

πρέπει κάπου να το πω.
 

Έκλαψα στην τελετή έναρξης των ολυμπιακών αγώνων. μην ρώτησεις, δεν ξέρω γιατί, αλλά όταν κατέβηκαν οι πολλές μαίρυ πόππινς και νίκησαν τους εφιάλτες έκλαψα ακόμη πιο πολύ. 

Το καλό νίκησε το κακό, και ΄γω ήθελα να ήμουν παιδάκι.

4 σχόλια:

  1. αν κρατούσε για λίγο παραπάνω όμως κι όχι μια στιγμούλα θα ήταν τόσο μαγικό....
    καλημέραααα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα είσαι παιδάκι!
    Ολοι είμαστε παιδάκια...μέσα μας...
    Καλό σου βράδυ γλυκό μου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φυσικά και είμαστε, αλλά δυστυχώς από ένα σημείο και μετά εκλογικεύουμε τα πάντα...

      καλό βράδυ!

      Διαγραφή